Lieve lezer,
Terwijl wereldmachten via chatbots menselijkheid veinzen, zet ik streepjes met pastel. Afgelopen zomer ontdekte ik hoe je kunt ontsnappen aan de wereldproblematiek door op fijnmazig gekorreld karton eindeloos lijnen te trekken. Grote, kleine, laag over laag, net zo lang tot de juiste vorm of kleur ontstaat.
Het vraagt om aandacht en geduld: een moment van afdwaling kan een wimper veranderen in zwevende tak, de schittering van de zon is dan ineens een gele kras door het landschap.
Hieronder deel ik enkele creaties die ik het afgelopen half jaar heb gemaakt.
Zie het als een herinnering voor de toekomstige wereld, of misschien vooral als boodschap aan mijn toekomstige zelf: dat ik met hulp van kunstmatige intelligentie alles kan nabootsen, behalve dat tintelende gevoel in mijn buik, bij het staren naar een leeg stuk karton. Het moment waarop alles nog mogelijk is—maar alleen als ik in beweging kom, want anders blijft het papier leeg en de wereld plat.
Ewout